SANCTUM SANCTORUM Poem by Jan H Mysjkin

Het minste verschil op het blote oog initieert me in dingen die ik anders nooit had gezien.
Jezus zit onder kale en blanke gewelven. Ze heeft een Griekse helm op en neemt de houding van een discuswerpster aan. Voor haar brandt op een laag tafeltje het heilige vuur, bestaande uit een kegel van houthaksel in een grote koperen schaal. Ze bidt met een boek in haar linkerhand en een rozenkrans om haar rechterpols. Dit mystieke personage is niet Jezus: het is Zoroaster.
Die erbij staat als een kopiiste die de mensheid niet meer ziet zitten vanwege de concurrentie door de kopieermachine. Haar hoofd ligt ingezonken tussen haar vleugels als tussen de schouders van een bultenaar, haar schedel en kale nek zijn die van een gier. Gedrongen en stevig op haar poten wakkert ze met een metalen stang het heilige vuur in een manshoge vuurkorf aan. Dit mystieke personage is niet Zoroaster: het is een oud mannetje.
Met een gouden brilletje dat zich uitgeeft voor een artieste in het badpak van een roeister dat geheel en al lijkt op het kostuum van een keukenprinses. In haar hand houdt ze de kromstaf van de goede herder; haar gezicht wordt verlicht door de gloed van het heilige vuur. Ze komt geen knoop aan haar slobkousen te kort.
Bij het weggaan merk ik dat je blindheid met niets kunt vergelijken. Ik ben ze allemaal vergeten, en dat zet een streep onder de rekening.