STOPNAALDS ANNUNCIATIE Poem by Marc Kregting

Vandaag heeft Stopnaald bezoek van de wolkaarder. Ga er maar aan staan. De wolkaarder komt niet binnen, want op een drempel valt weinig te beslissen. Hij schurkt tegen de deurstijl en Stopnaald zendt hem zijn beste groeten.
Toen Stopnaald een belofte was, kende hij een mannetje dat een perfecte scheiding legde. Zijn haar werd b.v. lucht.
Inmiddels is de hemel bedekt zodat er geen allesgebed doorkomt. Er liggen zeven lakens klaar die druppelen en dus gehangen moeten. Maar de wolkaarder staat nog, het tocht, en Stopnaald vouwt zijn groeten onderhand in een behaatje. Hij heeft dorst en fatsoenlijke manieren. Drink nooit tegen bezoek dat weifelt op bezoek te gaan. Wellicht dient Stopnaald ronduit te gaan zitten op de biezenmat, dan kwam er een eind aan de hoge druk op zijn regelmaat. Wel staat de wolkaarder verwijtend, tegen de stijl die een bijna net zo lief dier is als de peddel. Hij ruwt gewichtige berichten.
Stopnaalds moeder moest ooit bevallen, een lijvig verhaal.
De wolkaarder heeft lekke voeten. Nee, dan Stopnaald. Hij zou zichzelf niet zijn als hij draad had, repareert het slot op zijn kruin.