Superlatieven Poem by Madrason .

Ik geloof niet
in superlatieven
dieven die de bũhne stelen
en toch roert zich de steen
een hamer aan de poorten
van mijn hart
het aambeeld van mijn oren
klaar tot de impuls
klaar om metafysisch
te bewegen
drijvend op motieven
voel ik dat ik weer
kom tot positieven
een oerschreeuw -ergens diep in mij-
kruipt langs zeer kwetsbare voegen
naar het licht, komt vrij,
ik schreeuw maar ben niet blij! !


Madrason 09 08-2014