Verslingerd Aan De Sluiers Poem by Madrason .

Van achter het hangende tuingordijn
in zalm doorpriemt het karmozijn
en onduleert wat graag wil zijn
verhef het van de zwaartekracht
dat moet hij even toch gedacht
en in zijn kruis wordt hij geslacht
met een enorme paardenkracht
de Noordpool die is heel ver weg
en in zijn waan Mediterraan
kan hij de wellust niet verslaan
de dwingeland wint overhand
ze neemt zijn hoofd
en onbeloofd
belandt zijn rust
ze blust zijn brand, ze blust
en kust hem zachtjes aan de rand
hij ademt diep verlangend uit
en streelt haar zachtjes met zijn hand
en streelt haar zachtjes met zijn hand
zou ze het zelfde voelen dan
hoe met het stijgen van de man
de vrouw tevreden slapen kan
de vrouw tevreden slapen kan. M