Oorlog is Altijd,
al heb je geen spijt,
die last dan dragen anderen
in zwijgen of in klagen.
Oorlog is je achternaam,
het schouderjachtgeweer
met loden kogels vol van blaam
die om wat baan gaan vragen.
Ik moet huilen van verdriet
om iets dat ik gedaan heb niet
en vooral met het besef
dat het zomaar weer kan knagen.
Die Sternen wappern durch den Kamp
um in grossem Schmertzen
ubersteigend ihrem Herzen
Freiheit zu überragen.
Oorlog amputeert
de nieuwe generatie
een hele eeuw, een halve natie
: 'Wie kan dat Nu verdragen? '
Madrason 03-05-2013
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem