Ik heb een lange reis gemaakt
en ben nu eind'lijk aanbeland
in het beloofde land
daar klaag ik aan de muur
om veel meer mededogen
om liefde vraag ik reeds niet meer
omdat ik weet dat ik die zelf moet gaan geven
beseffen wat je echt te bieden hebt
en dat dan ook nog zonder morren te belijden
er komt hier in het desolaat
heus niemand anders je bevrijden
hier sta ik dan met zilte droge ogen
en zie niets anders meer
dan kleine briefjes geschreven aan de heer
en mensen lopend op het einde van hun tenen. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem