Joke van Leeuwen Poems

Hij had beloofd te komen spoken en hij kwam
doorzichtig als verwacht en zonder buik.

Hij liep niet in de weg, geen kijk toch uit
geen zou je dat wel doen, hij zag haar aan

en dekte haar gedachten langzaam toe
toen ze in bed lag, lispelde nog: leef

het is gedoe, maar geef jezelf je jaren
van nergens moe van worden word je moe.
...

He promised he'd come and haunt her and he came
transparent as expected and hollow.

He kept out of the way, no watch-what-you're-doings
no is-that-a-good-ideas, he looked at her

and her thoughts and gently tucked them in
after she'd gone to bed, lisping: live your life

a lot of trouble, true, but grant yourself your years
being up to everything will grind you down.
...

Nergens wind. Toch hield een man een vrouw
stevig beet, een vrouw een kind. De beentjes
bewogen zelf. Daarboven aan touw een ballon
als een vis. Daarboven de zon, laaiend.

Het kind hield de vis niet meer. Keek hoe hij
steeg, zwaaide hem na. Wat is er? Wat is er?
De man liet de vrouw los, holde de lucht in,
haalde die helemaal leeg.
...

No breath of wind. And yet a man held a woman
firmly fast, a woman a child. The small legs moved
all on their own. Up there on a string a balloon
like a fish. Up there the sun, all ablaze.

The child no longer held the fish. Look how it
rose, waved to him. What is it? What is it?
The man let go of the woman, ran into the air,
cleared it out completely.
...

Als op een vliegveld niets kan vliegen
hangen we op verkeerde stoelen in een
heden zonder schema's (en al op internet
gezien waar we niet zijn en al geleerd
hoe je daar dag moet zeggen)
en alles is belastingvrij en glimmend
en niemand zegt waarom het hier niet
gaat zoals het hier niet gaat en alles is
allang te laat en wij die denken dat wij
dachten dat het klopte toen wij door
ruitenwisserarmen uitgezwaaid
ons huis verlieten dat er is
(in onze voorraadkast zijn alle
houdbaarheidslimieten overschreden)
ons lichaam ruikt onfrisser naar ons lichaam
niets zit meer in de tas om mee te dreigen.

Soms vloekt er een de hemel naar beneden.
En iemand zegt nu jullie tóch hier zijn
met jullie onderwegse eigendommen, zal ik
vertellen wat behouden kan dat overschiet?
En van de vindplaats die nog steeds niet is
gevonden? Nee? Nou. Dan niet.
...

When you can't get airborne at an airport
sagging in chairs that aren't quite right
in an unscheduled present (and already
been online to learn to say hello
and already seen just where we're not)
and everything is tax-free and gleaming
and no one says why it's not working
the way that it's not working
and it's all far too late
and here's us thinking we thought
it was all arranged when we left home
with windscreen wipers waving goodbye
(the use-by dates in our larder all expired)
our bodies smell less pleasantly
of bodies, ours, and nothing
in our bags with which to make a fist.

Some curses do go up to high heaven.
And someone says so now you're here
with all your travel chattels, shall I tell you
what's to keep from what's left over?
And all about the location that hasn't
been located? No? Well. OK, then.
...

Iemand belt aan en noemt zich controleur
die kijken komt of alles het nog doet
hij vraagt niet of het goed is, want hij draagt
een uniform dat meepraat uit de knopen.

Onder de kussens vindt hij losse munten
onder de tafel een verborgen kind
onder het aanrecht vloeistof die kan doden
achter de ramen staat het uitzicht stil.

Hij trekt conclusies volgens een tabel
hij kent de codes, doet het punt voor punt
hij heeft een fraaie tas van runderleer
gel houdt het haar bijeen, de gulp staat open.
...

Someone rings the bell, says he's an inspector
who's come to see if everything still works
he doesn't ask permission 'cause he wears
a uniform whose buttons weigh in too.

Under the cushions he finds some misplaced coins
under the table a child in concealment
under the sink a liquid that can kill
behind the window panes the view is still.

He draws conclusions from a diagram
he knows the codes and does it point by point
he has a handsome bag that's made of leather
gel keeps his hair in shape, his fly is open.
...

Bekijk de tekening op deze bladzij, zie
zo uiten wij hier schaamte, al zijn er
per provincie wel verschillen.
Oefen ook elke dag vooruitgang:
linkerbeen omhoog, één hinkel
rechterbeen. Buig nu, volg schema A tot C
daarmee toont u uw achting. U hoeft
de namen van de bomen niet te kennen
die weten zelf hun eigen namen niet.
Gebruik de regen als behang van broos
vertrouwen. Zoek wat u kwijt bent daar
waar het niet ligt, misschien vindt u dan
iets wat wij uit vrolijkheid verstoppen om
met moeite weer te laten vinden.
Sla nu de bladzij om. Dit hoofdstuk heet:
Zelf uw verwachting vouwen.
...

Study the drawing on this page, that's
how we show embarrassment here, although
there is some variation regionally.
Practise moving forward every day:
left leg up, a single hop
right leg. Now bend, attend to Diagrams A through C
to show respect. You needn't
know the names of all the trees
the trees don't know their own names either.
Use rain to paper fragile
confidence. Search for what you've lost
where you know it's not, maybe you'll find
something we hid in fun so that
it might be found with difficulty later.
Now turn the page. This chapter's called:
Fold your own expectance.
...