Στ' Άνθια Της Ροδιάς Μας Poem by dimitrios galanis

Στ' άνθια της ροδιάς μας
ανάμεσα στων μελισσών τα ζήτα
κρεμάσαμε ρόδινα όνειρα,
ως την ώρα της Οπώρας *
να μαθητέψουν στα πουλιά.
Κι οι καμπανούλες τους
σάλπισαν μήνυμ' απαντοχής
με τ' ανέμου τα σείστρα,
τα ζήτα και τα τερετίσματα
στης γειτονιάς μας τις αυλές.

Το χαρμόσυνο σάλπισμα
προάγγελμα το πήραμε νικητήριο
και βάψαμε ρόδινες και τις λύπες του χειμώνα
ταιριαστά τα χρώματα να ζευγαρώσουμε.

Η φρόνιμη του κήπου μας ροδιά
τα θάρρη* μας στη λιακάδα του ήλιου θ' απλώνει,
στο φως του να στεγνώνουν οι δισταγμοί τους,
μες τη διαφάνεια του να ξαγνίζονται,
να ξανεμίζονται ψηλά στα νέφελα
οι σκοτεινές τους όψεις.
Φτερά θα τους χαρίσει απ' τα πουλιά,
σε θάλασσες και σε στεριές
ιστούς ν' απλώνουν οραμάτων
φορτωμένους μεταξένιες του μόχθου τους ελπίδες.

Με τον ίδρω τους στους τρύγους της Οπωρίδας*
θ' αρδέψουν θαύματα σ' αυτόν τον απέθαντο τόπο
της αμάραντης ροϊδιάς
ακούοντας τους ψίθυρους των κλώνων της
κάτ' απ' τον ίσκιο της κίτρινης αγκαλιάς* της
να προφητεύουν χορούς λυτρωτικούς
γύρω απ' το βάθρο της φτερωτής μας Νίκης.
..........................................................................
*Οπώρα= η θεά των καρπών Οπωρίς, οπώρα= το χινόπωρο,
ο καρπός, η ώρα της ακμής, του τρύγου, της συγκομιδής
*θάρη=ελπίδες, δημιουργικές προσπάθειες, όνειρα...
*κίτρινη αγκαλιά: τον καιρό της συγκομιδής η φυλλωσιά της ροδιάς
είναι κίτρινη