ಗಿಣಿಮರಿ Poem by Praveen Kumar in Bhavana

ಅದೊಂದು ಚಂದದ ಚಿನ್ನದ ಬಣ್ಣದ
ಕೆಂಪಿನ ತೊಟ್ಟಿನ, ಅಂದದ ಜುಟ್ಟಿನ
ಇನಿದನಿ ಕೊರಳಿನ ಸುಂದರ ಗಿಣಿಮರಿ.

ದಟ್ಟಡವಿಯ ಒಳಗಿನ ಹಳ್ಳದ ತಟದಲಿ
ವಸಂತಕಾಲದ ಮಾವಿನ ಮರದಲಿ
ಏಕಾಂತದ ಸುಖದಲಿ ಹಾಡಿತು ಗಿಣಿಮರಿ.

ಬೇಟೆಯನಾಡುವ ಬೇಡರ ಭಂಟ
ಬೇಟೆಯನಾಡುತ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ,
ಸುಂದರ ಗಿಣಿಮರಿ ಮರದಲಿ ಕಂಡ.

ಕಣ್ಣಿಗೆ ತಂಪಿನ ಗಿಣಿಮರಿ ರೂಪ,
ಕಿವಿಯನು ತಣಿಸುವ ಹಾಡಿನ ಆಲಾಪ
ಮರೆಸಿತು ಬೇಡನ ನಾಲಗೆ ಚಪಲ.

ಹಳ್ಳದ ಮೇಲಿನ ಹಿತ ತಂಗಾಳಿ,
ಮಾವಿನ ಹೂವಿನ ಮೋಹಕ ಸ್ವಾದ
ಬೇಡನ ರಸಿಕತೆ ತಂದಿತು ಮೇಲೆ.

ಸುಂದರವಾದುದು ಬಳಿುರಬೇಕು
ಬೇಗನೆ ತಂದು ವಶವಿಡಬೇಕು
ಎನ್ನುತ ಬೇಡನು ಬೀಸಿದ ಬಲೆಯ.

ಬಲೆಯಲಿ ಬಿದ್ದ ಅಸಹಾಯಕ ಗಿಣಿಮರಿ
ರೆಕ್ಕೆಯ ಬಡಿದು ಭಯದಲಿ ಚೀರಿತು,
ತಪ್ಪಿಸಲಾಗದೆ ನಡುಗುತ ನಿಂತಿತು.

ಗಿಣಿಮರಿ ಹೆಕ್ಕಿ, ದೇಹಕ್ಕೆ ತಿಕ್ಕಿ
ಗಿಣಿಮರಿ ಚಂದ ಹೀರಿದೆನೆಂದು
ಬೇಡನು ಮನದಲಿ ಸಂತಸಪಟ್ಟ.

ಬೇಡನ ಹಿಡಿತಕೆ, ಮೈಯ ತಿಕ್ಕಾಟಕೆ
ರೆಕ್ಕೆಯು ಮುರಿುತು ಬಡ ಗಿಣಿಮರಿಯ,
ಕೆಂಪಿನ ತೊಟ್ಟು ಬಾತಿತು ನೋವಲಿ.

ಚಿನ್ನದ ಪಂಜರ ಬೇಡನು ಕಟ್ಟಿ
ಅರೆಜೀವದ ಮರಿಯ ಅದರಲ್ಲಿಟ್ಟ,
ಹಾಲು ಹಣ್ಣು ದಿನದಿನ ಕೊಟ್ಟ.

ಸುಂದರ ಗಿಣಿಮರಿ ತನ್ನದು ಎಂದು
ಪ್ರತಿದಿನ ಬೇಡನು ತಪ್ಪದೆ ಬಂದು
ಚಿನ್ನದ ಗೂಡನು ಪೂಜಿಸುತಿದ್ದ.

ಬಂಧನದಲ್ಲಿ ಹಸಿವನು ಮರೆತು,
ಗಿಣಿಮರಿ ದಿನದಿನ ಬಡಕಲುಗೊಂಡು
ಚಿನ್ನದ ಗೂಡಲೆ ಸತ್ತಿತ್ತು ಕೊನೆಗೆ.

ಸುಂದರ ಮರಿಯ ಬಂಧಿಸಿ ತಾನು
ಚಂದದ ಸಿರಿಗೆ ಆತುರ ಪಟ್ಟೆ,
ಎನ್ನುತ ಬೇಡ ಹಳಹಳಿಸಿದನು.

ದಟ್ಟಡವಿಯ ಒಳಗಿನ ಹಳ್ಳದ ತಟದಲಿ
ವಸಂತಕಾಲದ ಮಾವಿನ ಮರದಲಿ
ಬೇಡಗೆ ಗಿಣಿಮರಿ ಕಾಣಿಸಲಿಲ್ಲ.

ಪ್ರಕೃತಿುಂದ ಚೆಲುವನು ಕಿತ್ತು,
ಸ್ವಾರ್ಥದಿ ತನ್ನಲಿ ಅಡಗಿಸಿ ಇಟ್ಟು
ಬೇಡನು ಚಂದಕೆ ಕೊಳ್ಳಿಯನಿಟ್ಟ.

ಚಂದದ ಗಿಣಿಮರಿ ಮಾವಿನ ಮರದಲಿ,
ಬೇಡನ ರಸಿಕತೆ ದೂರದ ಮರೆಯಲಿ,
ರಸಿಕತೆ ಹೀಗೆ ನಡೆವುದು ತಪ್ಪಿತು.

ಚಂದವು ದೂರದ ಪೂಜೆಗೆ ಯೋಗ್ಯ
ಬಂಧಿಸಿ ರೂಪ ಕಳೆಗುಂದಿಸಲಲ್ಲ,
ದೂರದಿ ಚಂದವ ಆನಂದಿಸಬೇಕು.