Πέρα Από Το Χρόνο Poem by Aphrodite Anastasia Menegaki

Εκείνο το πρωί, όλο μου το θάρρος μάζεψα
Την Αριάδνη ξεγέλασα και το νήμα της έκλεψα
Το δρόμο μου να βρω στου Μίνωα τα παλάτια
Ένα-ένα όλα ν' ανεβώ τα σκαλοπάτια
Πιθάρια, χίλια βότανα και του βασιλιά κρασί
Πάρε λίγο, ίσως μια μέρα χρειαστεί

Να ‘ναι γάμος, να ‘ναι του παλατιού γιορτή;
Όλοι γι' αυτό μιλούν, στα λουτρά και την αυλή.
Πριν τους ταύρους στην αρένα αφήσουν
Τον πρίγκηπα περιμένουν να συναντήσουν
Μα στο διάβα του βρήκε το δικό μου νήμα
Ήταν τα μαλλιά του σαν τ' Αιγαίου κύμα
Κι' ήταν το βλέμμα του ζεστή ηλιαχτίδα
Μια στιγμή έφτανε που τον είδα

Κυνήγι με τους αυλικούς και τις παλλακίδες,
Περνούν χρυσές του πρίγκηπα αλυσίδες,
Και τη δική του προσοχή απαιτούν,
Μα εμένα να πιάσουν δεν μπορούν.
Βριτόμαρτη που τόλμησε το πρίγκηπα ν' αγαπήσει
Και τους νόμους του παλατιού να αψηφήσει.
Ζωγράφισα στο τοίχο τη δική του εικόνα
Και στο λαβύρινθο τώρα βρήκα κρυψώνα
Κι αν το θεριό εδώ ξυπνήσει,
Του βασιλιά το κρασί θα το κοιμίσει

Στεγνώνει στο τοίχο η ζωγραφιά,
Δίπλα στους κίονες και την αγριελιά,
Με μιας ορατό το αόρατο να γίνει,
Όσα είδα μα δε βλέπουν εκείνοι,
Δεν φτάνει μόνο τ΄ όνομα κι η μορφή,
Εκείνο που μένει είναι η ψυχή

Πρώτη αγάπη, αγνή και καθαρή,
Σαν αύρα λεύθερη καλοκαιρινή,
Δεν τη μερεύουν των ανθρώπων πρέπει
Κι ούτε εμπόδιο την αποτρέπει…

Έγραψα την ιστορία πάνω στο κύμα,
Είναι η ζωή σαν της Αριάδνης το νήμα
Στη μια του άκρη εγώ, στην άλλη εσύ
Όσο κι αν τεντωθεί, όσο κι αν πλεχτεί
Πάντα θα' ναι οι άκρες ενωμένες
Δυο ψυχές σα δάδες αναμμένες
Κι αν τα χρόνια κι οι αιώνες περάσουν
Κι αν τα ονόματα κι οι μορφές αλλάξουν
Τη ψυχή σου θ' αποτυπώνω
Πέρα απ' τα ονόματα πέρα από το χρόνο…