Η Ψυχή Του Κεραυνού Poem by THEODOROS MANTAS

Σαν δάκρυσε ένα τραγούδι της ψυχής
σείστηκε ο ουρανός και η γη
και κάθε μεγάλη μακρινή εποχή
θρηνούσε για τούτη τη βαθιά πληγή.

Έτρεξαν οι πλατιοί γάργαροι ποταμοί
τα ψηλά βουνά, οι κάμποι και οι αετοί
να μάθουν τον λόγο, το κρυφό γιατί
που φέρνει το γκρίζο το βαρύ στη ζωή.

Kαι σαν ζύγωσαν κοντά στο λευκό λαμπρό
κοίταξαν στον καθρέφτη του πιο αγνού
και είδαν ματωμένα τα παιδικά χρόνια
του κόσμου που υμνεί τις μεγάλες φωτιές.

Και άκουσαν το θρήνο της άνοιξης
και ένιωσαν την παγωνιά του θέρους!
Και άφησαν όλα μια κραυγή και λύπη
που ο κεραυνός την έκανε ψυχή του.