Αβάσταχτη Μοναξιά Poem by THEODOROS MANTAS

Απόψε χάθηκε η ξαστεριά' βρέχει δυνατά και ο άνεμος άγρια φυσά' τα φύλλα κρυώνουν στα κλαδιά και ένα αηδόνι μοναχό... πια δεν τραγουδά, μόνο κοιτά τον ουρανό ψηλά και δακρύζει και σιωπά. Τα δάκρυα του κυλούν και χάνονται στη γη όπως το κύμα που ζήτησε να ξεψυχήσει σε μια όμορφη ακτή, σαν φίλησε το τρυφερό της το κορμί και γεύτηκε του έρωτα την έκρηξη, την αιώνια αρχή.
Απόψε που χάθηκε η ξαστεριά, ένα αηδόνι πια δεν τραγουδά και έχω μια θλίψη και ένα πόνο στην καρδιά και η ψυχή μου μαζί του ξενυχτά. Πώς να αντέξει τη μοναξιά σαν βρέχει και ο άνεμος άγρια φυσά και εκείνη άστρο λευκό πια χάθηκε απόψε με την ξαστεριά.