ಕೈಜಾರಿ ನೀನು ದೂರವಾಗುವಾಗ,
ಮನಸಲ್ಲಿ ನೆನಪು ಮಸುಕಾಗುವಾಗ,
ಭರವಸೆ ಭವಿಷ್ಯಗಳು ಪೊಳ್ಳೆನಿಸಿದಾಗ,
ನೀನೀಗ ನನ್ನ ಬರೆ ತಿರುವಿದ ಪುಟ,
ಕನಸಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಬರೆ ಕಲ್ಪನೆಯ ಕೂಟ.
ಜೊತೆಜೊತೆಯ ನಮ್ಮ ಆ ಬಣ್ಣದಾಟ,
ಆಶೆ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳ ಮಿತಿಮರೆತ ಓಟ,
ಆ ಕನಸು ಈಗ ಬರೆ ಕನಸಾಯಿತಲ್ಲ;
ಆಶೆ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳು ಮರೀಚಿಕೆಯ ಹಾಗೆ
ನನ್ನಿಂದ ದೂರ ದೂರ ಸರಿಯಿತಲ್ಲ.
ಮೈತಾಳಿ ಎದುರು ನಿಂತಿದ್ದ ನೀನು
ನನ್ನೊಳಗೆ ನಿರ್ವಾತ ಹಬ್ಬುತ್ತಿರುವೆ;
ಹಿಂದಿದ್ದ ಬೆಳಕು ಕಸುವುಗಳು ಜಾರಿ,
ಏನೋ ಮಂಪರು ನನ್ನೊಳಗೆ ಸೇರಿ,
ಹಸಿವು ಬಾಯಾರಿಕೆ ನನಗಿಲ್ಲ ಈಗ,
ಹಗಲು ರಾತ್ರಿಗಳೆಲ್ಲ ಒಂದೆ ಈಗ.
ಏನಾದವು ಆ ದಿನದ ಆ ಬಣ್ಣದಾಟ -
ಆ ಕನಸು, ಉತ್ಸಾಹ, ಚೈತನ್ಯ ಚಿಲುಮೆ,
ಆ ಆಟ, ಓಟ, ಮೈನವಿರೇಳುವ ಹೂಟ,
ಒಡನಾಟ, ಸಖತನ, ಆ ಪ್ರೀತಿ, ಒಲುಮೆ.
ನೀನಿದ್ದಲ್ಲಿ ಬರೆ ನಿರ್ವಾತವೀಗ,
ನೀನೆನ್ನ ಬಂದು ಸೇರುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ,
ಬೇರಾರನ್ನು ನಾ ಒಳ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ;
ನೀನಾಡಿದಂತ ಆ ಕನಸು ಲೋಕ
ಕಪ್ಪಾಗಿ ದೊಪ್ಪನೆ ಬಿದ್ದಿದೆ, ಈಗ,
ಬೇರಾರೂ ಇನ್ನಲ್ಲಿ ಸೇರುವಂತಿಲ್ಲ.
ಹೋದ ಕಾಲದುತ್ಸಾಹ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ಇಲ್ಲ,
ಮುಂದಿನ ಕಾಲದ ಭರವಸೆಯೂ ಇಲ್ಲ;
ಮಧ್ಯೆ, ಕಾಲದ ದೈತ್ಯ ಹಿಡಿತದೊಳಗೆ
ಮರಳುಗಾಡಿನ ಬಿರುಸುಳಿಯ ಹಾಗೆ
ದಿಕ್ಕನ್ನೆ ಮರೆತು ನಾ ಉರುಳುತ್ತಿರುವೆ.
ಬದುಕುವ ಪ್ರೇರಣೆಯು ನನಗಿನ್ನೆಲ್ಲಿ?
ಬದುಕುವಾಸೆ ನನಗೆ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಇಲ್ಲ;
ಎದೆ ಬಡಿತದ ಆ ಜತನವನು ಮರೆತು,
ಅಂತರಾತ್ಮ ಒಳಗೊಳಗೆ ಮಾಸಿದಂತೆ,
ಬರಿ ಯಂತ್ರವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವೆ.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem