Αποχαιρετισμός... Poem by THEODOROS MANTAS

Ύπαρξη μοναχική μα απ' την αρχή μοναδική άλλοτε χρυσαφένια λαμπερή φωτεινή κι άλλοτε μελαγχολική γκριζωπή' η θάλασσα της πάντοτε γαλάζια όμορφη απέραντη και λαγαρή σαν την ψυχή της που αγαπάει το λαμπρό λευκό, το απόλυτο καλό και το ανώτερο το άπιαστο το υψηλό που είναι από τα συνηθισμένα διαφορετικό γι' αυτό και εξαιρετικό μαγευτικό' κομμάτι δικό της το χνάρι που πατώ, δική της η βαθιά σκέψη που διαβάζω που χρόνια τώρα ακολουθώ μα ήρθε καιρός το χρόνο και τον άνεμο να αφουγκραστώ με το δικό μου ρυθμό και παλμό και να την αποχαιρετίσω με ένα γράμμα σαν και αυτό...