Σε βουνοπλαγιά σκιερή απόψε θα ξαπλώσω
την σκέψη σου την Ιερή ποτέ να μην προδώσω
γιατί αργεί το Χάραμα σκιάζομαι το σκοτάδι
γυρνούν παντού οι ξωτικές τριγύρω σαν μαγνάδι.
Σαν με τυλίγουν άθελα μένει βαθύ σημάδι
κι ο θάνατος καραδοκεί, γνέφει με ένα του χάδι.
Φύγε του λέω, απ' εδώ δεν είμαι 'γω για σένα!
Μα Κείνος πέμπει τον βοριά, για να με πάει στα ξένα..
Σε βουνοπλαγιά..
Δεκαπεντασύλλαβος
Μ.Σ.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem