Πάρε Με Μια Αγκαλιά. Poem by THEODOROS MANTAS

Μες στη θλίψης τη σιωπή,
το δικό μας το φιλί,
δακρυσμένο και γλυφό,
που 'ναι πια το σ' αγαπώ;

Σαν στα μάτια σε κοιτώ,
δεν ξέρω πια τι να σου πω,
μια πληγή έχει ανοίξει
σαν τον σκοτεινό βυθό.

Πάρε με μια αγκαλιά,
σαν μια όμορφη φωτιά,
που τον κόσμο αγαπά
που τον κόσμο δεν ξεχνά.

Χάιδεψε μου τα μαλλιά,
να γυρίζει η ζεστασιά'
μια υπόσχεση παλιά
να ανθίσει στην καρδιά.


Να γελάσουμε μαζί,
να χορέψουμε γυμνοί
και να φύγουμε μαζί
σαν το κύμα την αυγή...