କଅଂଳ ସକାଳର ସାଉଂଳିଆ ଖରା Poem by Debendra Majhi

ଧାନ ଉସୁନା ହାଣ୍ଡି ପରି
କଳା ବଉଦର ବାରାତ୍
ଠାର ମାରିଲେଣି
ବାମ୍ଫର ଭେଳl ସହ

ଘଡି ଘଡି ଗର୍ଜନ ଛାଡୁଛି
ଘଡ ଘଡିର କୁହାଟ
ଉଇ ହୁଂକାରୁ ଝଡ଼ ଝଡିଆ ପୋକ
ଆକାଶରେ ସାଉଂ ବାଉଂ ହେଲେଣି
ଝଡ ବରଷାର ଆଭାସ ନେଇ

କହିଥିଲ ଏମିତିକା ଝଡ ବତାସ ରାତିରେ
ବିଜୁଳିର ଝଲକ ନେଇ
ଆସିବ ବୋଲି

ଚିକିଟା ଖସରା ରାସ୍ତାରେ
ଗୋଡ ଚିପି ଚିପି
ଟିପ ମାଡି
ଝିଂଟିକାର ଝିଂ ଝିଂ ଗହଳରେ

ମାଣ୍ଡିଆ ଖେତ ସବୁ
ବରସରେ ବତୁରି ଗଲେଣି
କିଆରୀ କଣରେ
ବେଂଗିଲିର ରା ରା ବନ୍ଧ ହେଲାଣି
ଟେଂ ଟେଂଇଆ
ଟଣ୍ଟି ଫାଡି ଡାକ ପକେଇଲେଣି
କିଆବୁଦା ତଳୁ କୋକୀ ଶିଆଳ
ରଡି ଦେଲେଣି
ପାହାନ୍ତି ରାତିର ବାସନା
ଗଚ୍ଛ ଡାଳରୁ ମହକିଲାଣି

ବିଜୁଳିତ ଅଛି
ତମରତ ନା ଗନ୍ଧ ନାହିଁ
କେଉଁଠି ଅଟକି ଗଲାକି?
କାହାର ଆବେଗରେ ଆଶିଗଲନା କଣ?
ନା କାହା ଛନ୍ଦରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇଗଲ! !

ବାପା ମାଆ ଛେଉଣ୍ଡ ପିଲାଂକୁ
ସହାନୁଭୁତିର ପେଖାଣ୍ଡି କରି
ନିଜର ଖାଂଟୀ ମାନବିକତା
କେଉଁଠି ପ୍ରମାଣିତ କରୁଚ୍ଛ?

ରାତିସାରା ବର୍ସା ହେଲେବି
କାଉଁଳିଆ ଆକାଶରେ
ଏକ କଅଂଲିଆ ସକାଳର
ଆଭାସ ଉଂକି ମାରୁଛି

ତୁମେ ଆସିବକି ନାହିଁ
ନୁଆ ସୁରୁଜ ଦିଶିବକି ନାହିଁ
ତାହା ମୁଂତ କହି ପାରିବିନି
କିନ୍ତୁ ଏହା ନିଶ୍ଚିତଯେ
ଏକ ସାଉଂଳିଆ ଖରା
ଆସିବା ଡେରି ନାହିଁ