Μες στης νύχτας τη σιωπή
στις θολές γραμμές της σκέψης
τα αδιέξοδα μου σκιές φρικτές
και τα βήματα ασήκωτα βαριά.
Η καρδιά μου έχει βαρύ καημό
και μες σε τούτη την καταχνιά
μια παρέα ζητώ μια συντροφιά
να ξεστρατίσω από τη φθορά.
Ένας διαβάτης μου μιλά...
κάπου σε ξέρω απ' τα παλιά
σ' ένα μπαρ της γειτονιάς
μια νύχτα πίναμε μαζί ποτά.
Πάμε φίλε σου ζητώ
να θυμηθούμε τις στιγμές
που μ' ένα τσιγάρο συντροφιά
στα σφάλματα βάλαμε φωτιά.
Κι αν στο τέλος της βραδιάς
δεν έχω βρει τη γιατρειά
θα 'χω κάνει ότι θέλω εγώ
και ας πονά ακόμη καρδιά.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem