Όνειρο Για Εμάς Poem by THEODOROS MANTAS

Μια μέρα στην άκρη ενός βράχου 'κει που κλαίνε τα κύματα
ένας αρχαίος άνεμος γλυκά μου μίλησε για εσένα
που κολυμπάς πλάι στα δελφίνια και τις όμορφες σειρήνες'
που σου αρέσει να κοιτάς τα άστρα και να βαστάς κοχύλια.

Δεν ξέρω γιατί επέλεξε εμένα για να σε γνωρίσω.
Ίσως να κοίταξε τον ορίζοντα που έχω στο βλέμμα μου
που είναι κρυφός στον κόσμο, μα ανοιχτός στο αύριο'
που είναι ξάστερος σαν ουρανός και καυτός σαν την έρημο.

Κατανοώ ότι δεν υπάρχει απάντηση για όλα.
Γιατί την άνοιξη φέρνει μόνο η χαρά της ευωδιάς;
Γιατί το χειμώνα η θλίψη είναι σε όλα βασιλιάς;
Γιατί στο δείλι του καλοκαιριού σου αρέσει να αγαπάς;

Και τεντώνοντας το δάχτυλο του μου έδειξε την κορφή
που σαν βρόντηξε κεραυνός και πλημμύρισε η πλάση με φως
ένα κόκκινο ρόδο με το αίμα του πότισε τη γη
και άνοιξε εκείνη τα στήθη της και γεννήθηκες Εσύ.

Το χέρι μου τότε άγγιξε ένα ολόγιομο φεγγάρι
και πέρασε μέσα μου η πυρά και πόθος του έρωτα
και σαν φίλησα τα λάγνα σου χείλη για πρώτη φορά
ένα όνειρο ήρθε και μας πήρε για πάντα αγκαλιά.