Σκέφτομαι και γράφω πλάι σε 'να λιανό κίτρινο κερί και κάποιες φορές ακούω και μια αγαπημένη μουσική, που σαν λύχνος δυνατός φωτίζει τα πιο βαθιά μονοπάτια της ψυχής, που 'ναι ανέγγιχτα και από την πιο διαπεραστική ματιά, που τα αγγίζει μόνο μια πεταλούδα της άνοιξης που χαμογελά, σαν κοιτά τα ρόδα τους κρίνους και τα γιασεμιά, που την περιμένουν να τους ξεδιψάσει τη μοναξιά. Και μες στην άγνωρη της σκέψης διαδρομή, και μες στην άβατη της ψυχής σιωπή, πατάω σε κάθε λέξη και συλλαβή σαν να ήταν νότες που έχουν κάνει μια ευχή...να ακουστούν σαν μια μουσική.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem