خویشتن پنداری Poem by Mehri Mehraban

قصه ی من، هزار رنگ
واژه به واژه،  حرف حرف
می بردت به آسمان
نمایش قوس و قزح
خیالهای پر شرر
 به لای لای مادران
به قصه ها، ترانه ها
حسنک ، اتل متل 
قصه ی حسن کچل
امتحان ، نمره بیست
همه اینجا شده لیست

و در این برکه ی دور
دور از جوش و خروش
من درون گل نیلوفریم تنهایم 
گاهی  رهگذریست
و از  این رهگذران
گاه یک شیطانک
اشتباهِ  هر بار 
خویشتن پنداری
حرفِ  یک  شیطانک
خالی از هر وزنیست
حاصل بی دردیست
لحظه ها لبریز از خالیهاست
چه کنم از خود پنداشتمش
باز هم بور شدم