රටා දමා අරගලයේ පැදුර වියනු මැන Poem by Udaya R. Tennakoon

හුටා කියා මතක් කරල පෙරමුණ ගනු මැන
ෆුටා කියල පිටු පාලා පලා නොයනු මැන
කොටා කපා වෙන් කරන්න ඉඩ නොතබනු දන
රටා දමා අරගලයේ පැදුර වියනු මැන

කකියන නලියන මර්ධිත පීඩනයයි එන්නේ
කඩිති කඩිති තැන් තැන්වල වතුර එකතු වෙන්නේ
මහා ජන ගඟක් ගලමින් පාර හොයන් යන්නේ
ලොකු පොඩි ඇල මං මුසු වී ගඟ සරු කරවන්නේ

මේ යන්නේ රට නසන්න කියනා අම්බරුවෝ
මල් පුදමින් දහස් ගණන් ජීවිත නැති කෙරුවෝ
රටට අයිතියක් ඉල්ලා පාරේ ගුරු සිසුවෝ
උන්ට ශක්තියක් ය ඉතින් ආවොත් කම්කරුවෝ

රටට සම්පතක් වේ නම් දරුවන් විය යුත්තේ
උන්ට සම්පතක් වේ නම් ඉගැනුම විය යුත්තේ
ඉගැනුම සම්පත වේ නම් නිදහස විය යුත්තේ
වනසන නිදහස වේ නම් අරගලයය් ඇත්තේ

වංගු දමා මග පටු කර වෙන වෙන අත නොයනු
මග වැරදී ඉන්න අයත් මහ පාරට සාදරයෙන් ගනු
ලාභ පාට වාසිවලින් කෙටි මං නොසොයනු
සීයට හය විතරක් නොව ඉදිරිය වෙත යනු

අතීතයෙන් පාඩම් ගෙන පසු නොබසිනු මැන
ඇමීබා වගේ තැන තැන බෝකරලනු මැන
මකර කටට ගිල ගන්නට ඉඩ නොතබනු මැන
නැණ බල ඇති මිනිස්සුනට දිවැස හෙලනු මැන
උදය ආර්. තෙන්නකෝන්