Το Παιδί(1974) The Child (1974) Poem by Mary Skarpathiotaki

Το παιδί
(1974)

Ελεύθεροι να δούμε
νεκροί από καιρό
την πτώση που θρηνούμε
αξίες, στο κενό.

Δεν νιώθουμε ζυγό
κι ο θάνατος νταλκάς
μας έγινε σταυρός
δεν φτιάχτηκε για μας!

Ερώτημα αιώνιο
Ελεύθερα να ζω;
Πουέχει μείνει όνειρο..
Τον θάνατο αψηφώ!

Θυμάμαι το παιδί
που ΄γινε θρήνος μάνας
να πέφτει από ΄κει
σαν ζωντανός παιάνας.

Κι ο Ουρανόςμαζί
κι ο Θάνατος αντάμα,
βρεθήκαν ΄κείνο το πρωί,
να κλαίνε σαν την μάνα.

Μα ΄κείνο το άτυχο παιδί
έγινε αθάνατος για πάντα
κι έμεινε ο θάνατος κλειδί,
σε χαλασμένη μπάντα! ..


The child
(1974)

Free to see
dead from long time
the fall that we mourn
values, in the vacuum.

We do not feel the yoke
and the death of a dictator
we became a cross
it was not made for us!

Question perennial
Free to live?
Dream is left..
Death I defy!

I remember the kid
who became laughing mother
to fall from there
like a living pawn.

And Uranus together
and the Death of the Death,
they found that morning,
to cry like the mother.

But that unfortunate child
became immortal forever
and death was the key,
in a broken band! ..