4 Minuten Poem by Madrason .

Rollende traan van de waan
rollende traan van bestaan
handen verband, verbrandt
haat verdringt liefde
geheugen wordt wraak
zwart wordt wit en omgekeerd
vingers dansen zeer vereerd
alsof ze los staan van
haar lijf en leed en lijden
haar haat naar elke man
in het concertgebouw
speelt een vrouw
alsof haar leven
daar eindigen zal
ze zit in de val maar
ze speelt haar opus magnum klaar
en een maal klinkt er groots applaus
voor een kleine meid
even bevrijdt, bijzonder,
met vleugels voor de vleugel
zulks een wonder. M