આપવીતી બની જાય.. aapviti bani jaay Poem by Mehta Hasmukh Amathaal

આપવીતી બની જાય

બસ હવા ની સુગંધ થી તરબોળ થઇ જાઉ છું
ખુશ્બુ લઉં છું તો પછી ગરકાવ થઇ જાઉં છું
'કોણ હશે એ ' વિચાર આવતાજ રોમાંચ અનુભવું છું
'અલ્પ જરૂર હશે ' પણ વિરાટકાય સમજુ છું।

એનો ચેહરો જ કહી દે છે
એનો જુસ્સોજ અનેરો છે]
કોણ જાણે કેમ મને ખુબજ પ્રભાવિત કરે છે
હરેક વાક્ય માં એ કૈંક નવુજ પ્રસ્તાવિત કરે છે।

બધાને કઈ માંગવાથી મળી જતું નથી
પણ ભાગ્ય થી મેળવેલ કદી એળે પણ જતું નથી
સારો ચેહરો અને હૃદય જવલ્લેજ મેળ ખાય
નકલી ભાવ અને પાષાણ હૃદય ચાડીજ ખાય।

વાતો કરવા થી આનંદ નો અનુભવ થાય
તો સમજો કે એ ઈશ્વરીય સ્વભાવ કેહવાય
કશુ કેહવાને મન પ્રેરે તો સમજો કે લાગણી કેહવાય
ના જોવા મળે અને મન વિહ્વળ થાય તો સમજો કે એ પ્રેમ જ કેહવાય।

પ્રેમ માં અંતર કદી નાં અનુભવાય
એતો નાં સહેવાય અને નાં કહેવાય
ભૂલ થી કેહવાય જાય તો તવાઈ આવી જાય
એક બીજાની લાગણી ઓ હમેશ માટે દુભાઈ જાય।

'કરવી છે મારે દલડા ની વાત' કહેતા કહેતા રડી નાં જવાય
બધુજ કહી દેવું પણ અસમંજસ માં ના રહી જવાય
એક જ તો પ્રસંગ છે જે ને ના કેહવાથી વહાણા વીતી જાય
પ્રેમ નો ભૂતકાળ થઇ જાય અને આપવીતી બની જાય।