Ach Hippocrates Poem by Madrason .

De gulden snede
van de rede
werd tot een diepe wond
een lispelende mond
maakt carrière
de zweet in billenspleet
zoals je weet
laat om een scheet
een ander zo vermoorden
het zijn de gouden woorden
die wegen als lood
met de dood in hun schoot
zag ik ooit Hippocrates
maar zie hem nu nog weinig
hij is nu momenteel
een ietwat zonder smaak
en zeer vaak chagrijnig
alles wordt hem snel te veel
je hoort hem steeds minder
en ziet meer Hypocrisie
meer illusievolle treden
op het bordes het gesmeek
nog eens om een hypotheek
de opties en de effecten
welke als een spons getuigen
en steeds zuigen naar meer
een sneer van een snaar
zonder een zuiv're klank
een groet van de bank
en een sofa van leer
maar toch nimmer een dank
ach mevrouw toch, meneer
wanneer roept hij toch weer
we zijn overladen, overschrijdend
we zijn zelflijdend, zelfbestrijdend
zo hyper zoals nooit tevoor
ach hoor ons toch hoor
zo hyper ach Hippocrates
keer tot ons niet je rug
maar keer tot ons terug.


Madrason 21 jan 2015