Ze willen wel maar kunnen niet
geef ze geen advies of
probeer ze niet te veranderen
in hun zwijgzame verdriet
ze eten een taart maar
zonder veel smaak
het lijkt altijd raak
niet altijd maar vaak
ze lachen van ellende
verkommerd is hun ziel
geduld is het medicijn
en accepteren zoals ze zijn
met of zonder
doet soms het wonder
maar verwacht er geen
wonderen van
ben een vriend, een vader
een collega, wat je kunt
accepteer het en
schenk hen tijd
en veel geduld
geef om hen
en aan hen de ruimte
maar nooit de schuld.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem