Oorlog is de windhond
verstoten en verbitterd loopt hij rond
zoekend naar een bot en steeds gefopt
vertrouwen doet hij niemand meer
alleen de honger kiest soms nog partij
want grommen doet alleen nog maar zijn maag
en, als hij in te nauwe steeg niet verder komt
hij heeft geen baasjes meer, want het vertrouwen
is als te hete teer blijven kleven in een verloren steeg,
op een droge dag in de winter, wil hij toch overleven. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem