Bohemien Poem by Madrason .

Als ik mezelf vergelijk
met het firmament
de ster boven een berg
ben ik comparatief een dwerg
die hangen blijft
aan navelstreng
waarmede hij dan pijlen schiet
die altijd anders raken
dan beoogd
en de placenta uitgedroogd
verliest haar veerkracht
en voelt als stijve tenen
waar drijf ik heen en
wat brengt de toekomst
als ik niet hard word
en mijn nageboorte begraaf
wordt ik de slaaf van de herhaling
de bepaling die verleden heet
ik weet het maar vergeet
hoe ik het ijzer smeed
ik smijt liever de hoef
van een verdwaalde schoen
de sokkenheld wat moet hij doen
een mens zijn, een wens zijn
een grens zijn maar met pijn
en dan verder sloffen
soms met de wens te rennen
van geluk de pootjes in de lucht
in jong lentegras gaan grazen
en mezelf verbazen
maar ja het blijft bij dromen
de room op de koffie
het schuim op het bier
dat is reeds hier
noemt zich plezier
ach wakker dier
armzaligheid getier
ik ben het wier
dat ooit op strand
zal landen
misschien nog net genoeg
om als bed te dienen
voor een nieuwe
vrije vogel. M