Als haat en verraad en woede en stress
toch samen een gezicht konden krijgen
ach mocht ik even tien secondes met het zijn
dat monster dat ons allen zo laat lijden
ach als toch even niemand keek, de remmen los
die tronie zou dan de escape zijn voor echt alle zonden
en lelijk zou het worden als het dat alreeds niet was
door ons geschonden en zo vol met wonden
van die knoesten door ons op hem losgelaten! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem