Gevallen mandarijnen
in het groene gras
gevallen ook de lijven
in hun groene jas
zo ver het oog kan reiken
liggen de jonge lijken
en dit maal zijn het
geen verse olijven
op Lampedusa dijken
de bodybags die vloed
ze houden de golven tegen
van wat nog komen moet
aan de horizon zijn ook de appels peren
de perziken zijn er rode rozijnen
een weg die ons nog veel zal leren
want men kan het tij niet altijd keren
en men zaait soms vruchtzaad van verraad
dat niets meer brengen zal dan carnaval en haat
de gekte en de optelsom van al het kwaad
en ook de hekken in Marokko zijn te laat.
Madrason 20 dec 2014
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem