De Pendule Poem by Madrason .

De pendule tikt steeds sneller en niet trager
maar langzaam is de tijd als men moet lijden
waar is de vriend die steeds de klok op windt
die steeds een warm plaatsje voor je vindt
de olie van de mens die steeds op liefde slaat
hoe laat is het voor u en is het nu dan tijd
tijd om op te staan of tijd om heen te gaan
je glijd je leven lang over de onbenulligheden
de achtbaan die je nog steeds is bijgebleven
het haltebord dat alles in zich had te willen sterven
nee lieve moeder tijd en vader uur ik ben niet zuur
ik zal voor u heus niet de sfeer bederven
ik hoef niet meer de bergen op of door het diepe meer
er is toch geen weegschaal voor de lach noch traan
en aan de wijzers van de tijd hang ik nog wat te zeer
geslagen zal ik, niet verslagen verder door het leven gaan. M