Deksels Poem by Madrason .

Deksels

Ze vluchtte weg van de hel
naar de woestijn
en dacht daar vrij te zijn,
vond echter alleen maar staar
gevaar en de verzengende hitte
ze zocht naar hulp, kroop uit haar schulp
tot zij haar appel schonk aan de verkeerde dorst
men nam haar volle borst met brandende handen
en liet haar achter het Fata-Morganagordijn
een illusie en een schim van zichzelf in pijn
zo groot kan het verlangen hangen
naar vrijheid die men toch
nimmer kan vangen
in Realiteit daar
komt men al te vaak
-‘t is waar-
oh zo bedrogen uit! M

Saturday, May 20, 2017
Topic(s) of this poem: funny
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Madrason .

Madrason .

waalwijk netherlands
Close
Error Success