Digibabylon Poem by Madrason .

Digibabylon

Shine wereld of schijnwereld
zo wil ik niet zijn wereld
in donker achterkamers
twitteren de tft sterren
en bedenken een eigen terrein
op wie ze kunnen worden
zoals ze willen zijn
ze bloggen en vloggen
en ze Appen zich suf
in een scene zonder puf
tot ze op zijn gebrand
in autistisch een land
met agorafobie
en illusie teevee
zakken zij langzaam weg
in een donkere zee
als de eenzame sterren
die zo snel ze Nano kwamen
ook weer vallen te samen
in een meer van verdriet
van dat sombere lied
als een speld moet men zoeken
naar een schim van weleer
en men leest ook geen boeken
want die brengen niets meer
ze worden tot stofjes
en tot lichtgevend spul
en zo gaan ze per slof
zonder trommelgerof
-fel aan het einder zeer stil.


Madrason 29 06 2015

Sunday, June 28, 2015
Topic(s) of this poem: dignity
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Madrason .

Madrason .

waalwijk netherlands
Close
Error Success