Door Jouw Lichaam Te Strelen Poem by Mario, Lucien, Rene Odekerken

Mijn handen verkennen de warmte van je huid,
langzaam, als golven die de kust raken,
zonder haast, zonder einde.

Ik voel de adem onder je ribben,
het ritme dat ons verbindt,
een stille taal zonder woorden.

Elke aanraking onthult een verhaal,
verloren in de kromming van je schouder,
de lijn van je nek, de holte van je rug.

Hier, in dit moment zonder tijd,
bestaat niets anders dan de ruimte
tussen mijn vingers en jouw huid.