Madrason schonk een boustrofedon aan een Hetitoloog
en hield het langzaamaan niet meer droog
met al zijn grafiet noemt die vent zich scribent
met zijn Oost-Indisch bloed dat zijn gronden voedt
hij zaait en oogst daarmee zijn stigmatae
en beweert nog steeds; Ach, Ik zit er niet mee,
Ik ben een pillendraaier, weet u een scarabee
ik graaf mijn gedachtes uit vreugd en ergernis
en tot in mijn diepte en dat zonder gemis............
ik ondermijn zo fijn wat er dan nog aan diepgang is
en laat heus geen traan om de zin van bestaan.....
blijf liever wat dom spijkers met koppen slaan. M
Sunday, March 28, 2021
Topic(s) of this poem: philosophy,language