Een Luim Van De Dialectiek Poem by Madrason .

Een Luim Van De Dialectiek



De oude prins zei 't is gedaan
laat mij nu maar ver hier vandaan
hij dweepte van vervlogen tijden
dat we ons moesten voorbereiden.
Alles zou zo snel anders worden
de wereld wederom zo klein
zoals zojuist geboren zijn
welaan daar komen ze aan
de vraatzuchtige horden
nu maak dan maar baan
voor een ander bestaan!

Het paard en de koetsen ze stonden aldaar
vol beladen en met juwelen
uit de verstoft verlaten kastelen
bewust reeds van het groot gevaar
de knieen van de rossen trossen
ze bogen overspannenheid
ze poogden in verleden tijd
konden nog juist en ongekend
zich houden aan een klein moment.

Kortstondig als het minnestrelen
een luim van de dialectiek
en lang vervlogen is weleer
zo als een veel te lichte veer
of als te krasse walsmuziek
heel vaak met passen weet te spelen.

Het licht gedoofd in de kantelen
een era is zowaar verdwenen
geen prins en geen prinsessen meer
de grote schijn te lang geschenen
we zijn verkleefd met pek en veer
want niemand wil nog met ons delen.

Het oude geld verspeculeerd
niet meer op waarde gewaardeerd
we worden niet meer zo aanbeden
welaan nu rossen rijdt tevreden
betreedt het heden trage treden
het is voorbij, het is gedaan
voor ons geen reden tot bestaan
dus laat ons gaan, ja laat ons gaan.

Madrason 30 05 2014
*******************

Friday, May 30, 2014
Topic(s) of this poem: history
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Madrason .

Madrason .

waalwijk netherlands
Close
Error Success