Προσμονηexpectation Poem by Mary Skarpathiotaki

Βράδυ σιμώνω το καντήλι για να προσευχηθώ
μα η φλόγα ανάφτει μόνη της κι εγώ απορώ.

Σαν με το πρώτο φως τα βλέφαρα κάνω να ανοίξω
δίχως Εσέ σιμά εδώ στο πλάι μου.. Πώς να σταθώ;

Πώς να σε φτάσω εκεί μακρυά για να σε ιδώ;
Βουνά διασχίζω 'μπόδια μπρος μου, ένα σωρό

Μα αδιαφορώ για ό, τι με ρίχνει μες το κενό
Σαν προχωρώ μίτος Αλήθειας ένα Σου, σ' αγαπώ! ..

© Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη

In the evening I sap the candle to pray
but the flame is on her own, and I wonder.

As with the first light the eyelids make me open
without being here at my side.. How do I stop?

How can I get you there far to see you?
Mountains are crossing bluffs before me, a pile

But I'm indifferent to what throws me in the gap
As I proceed to a holy Truth, I love you! ..

© Mary Skarpathiotaki