Wolke trek spore in die lug,
asof iemand dit daar geplaas het
om na iets te wys wat nog moet kom.
Onder my voete beweeg die aarde sag,
verhale sluimer in die grond,
'n skaduwee van iets wat amper bestaan.
My hande reik na die onsigbare,
vorm beelde uit lig en verlange,
vergete kamers, ongesonge liedere.
Iewers, net buite bereik,
asem 'n wêreld wat ek droom,
sag wagend tot ek dit vind.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem