Fantasieën Poem by Mario, Lucien, Rene Odekerken

Wolken trekken sporen in de lucht,
alsof iemand ze daar heeft neergelegd
om te wijzen op iets dat nog moet komen.

Onder mijn voeten beweegt de aarde zacht,
verhalen sluimeren in de grond,
een schaduw van iets wat bijna bestaat.

Mijn handen reiken naar wat onzichtbaar is,
vormen beelden uit licht en verlangen,
vergeten kamers, ongezongen liederen.

Ergens, net buiten bereik,
ademt een wereld die ik droom,
zachtjes wachtend tot ik hem vind.