Rouwgedichtje
rauwe gezichtje
aders en veentjes
van hoofd tot in
de kleinste teentjes
kiezelsteentjes
moeder aarde
krakeleerd
en schrijft als
groots verweer
al op uw derma neer
strelend met penneveer
bewaard haar zwaard
volstaat verzwaard
doorklieft de vorst
uit volle borst
-doorwoelend de
weerbarstigheden-
verguist tot steen
onze entropie
tot mineralen
melodie
der rede.
Madrason zo 21 sept
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem