Geleefd, Geliefd, Verzonken Poem by Madrason .

En aan het sterfbed
sloeg men angsten uit
en vroeg men luid
Maar zij die zich
aan 't leven wagen
laten zich niet vragen
zich niet bestellen door
een wens geuit aan grens
zolang verdwenen
en onder het weeklagen
en tijdens het wenen
onder de tafel stampende benen
groeien de krommende tenen
en die die zich belangrijk maken
verzaken vaak degene die hen eert
voor hen het meeste gepresteerd
daarop wordt nog geklonken
er wordt steeds aan gerefereerd
het is te bezopen, het is dronken
geleefd, geliefd, verzonken
; aan hen herinnert men
!

Madrason 19 sept 2013