Gevallen Blaadje Poem by Madrason .

De meeuwen pikken
lunchzakjes
in strijdbaarheid
en raken
nooit de moedigheid
kwijt tegen de kauwen
die kakofoneren
en mee willen
kouwen
maar nooit
willen leren,
twee zwarte tranen
hangen als
stilleven,
stille getuigen
van rake kogels
net zoals die vogels,
honden zie je niet
als ons snachts
op de straten
in kartonnen
vinex-wijken
wijken,
bezwijken er ooit katten
uit honger
of uit dorst,
zelfs de ratten
houdt men liever
aan de borst
dan ons,
oh God
-arme-
dat warme,
warme dons,
ik zie de kringen
ringen in het water,
later ontdek ik het
zachte geklater
langs de weg,
ik wil weg
naar het land
van het pier-
ewaaien,
zwaaien als een
gevallen blaadje
verdord in de wind,
dan hopen dat
een schat
me vind
en in haar
ogenblikken
vangt
als een klein
nietig mensenkind.



15-05-2013 Madrason

n.a.v Het leven van een strijdende
, aan zich zelflijdende brok onrust.