De krampen, de pijn
de onmacht van het verloren zijn
ik kan 10 minuten zitten
en kan maar 10 minuten staan
met de krop in mijn keel
het Weltschmerz teveel
die vastgelopen traan
denk ik; het is met mij gedaan
maar plots zie ik de ramen open gaan
de zon die schijnt naar binnen
mag ik dan herbeginnen
ik dans in mijn hart
om de gedeelde smart
van het Bestaan! M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem