Het Schone Verval Poem by Madrason .

Als je ouder wordt
omarm de decadentie
als een echte vriend
laat de plooien hangen
als de slootjes van verlangen
drink de wijn van zaligzijn
en wordt gerust wat dommer
stomgeslagen ziet men
schiet het al voorbij
vooral voor mij
dat schoonheid als een straf wordt
het straffe lijf wordt duur
en mist ook vaak het vuur
zo aanschurend tegen mijn behang
ben ik bevangen
door het leven
of door het bangen
verlang ik daarom
blind te worden
en alleen nog jeugd
te ruiken
zoet en zure geuren
de illusie zachte kleuren
en de vele rotte druiven
en de traanzakjes die
eeuwig treuren
harpt de wilg zo aan de Seine
laat het grote
en inhaleer het kleine
vindt de kurk
de fles nog open
en laat je gewoon
maar drijven
ja wordt zo langzaam
onbedrogen
zalig opgezogen
door het ongewisse
zeek're einde! M