How Much?Άραγε Πόσο; Poem by Mary Skarpathiotaki

Άραγε πόσο;
Άραγε, πόσο εσύ τάχα μου, να με αγαπάς
που σαν Σου μιλώ γλυκά - ταχιά εσύ - χαμογελάς;
Λες δυο κουβέντες μοναχά σε προλαβαίνω ευθύς
ροδάνι πάει το στόμα μας εμπρός μου ας φανείς!




Μα δεν θυμώνω μα ούτε και στ΄ άλήθεια σε μαλώνω
με τα τερτίπια σου που τρέμεις πως..κακιώνω..
κι απορώ πώς μες τα χέρια σου τα δυο θε΄ να χωθώ
σαν μαυροπούλι τον χειμώνα πεινασμένο και τυφλό!




Και απορεις πώς δυο, σαν άνθρωποι φαντάσματα
Ας γεννηθούν ξανά και ξανά κι.. ίσως μισώ φρικτά
την ώρα που θα σε καλώ Συ να στέκεις και γω
να φωνάζω "στάσου" και να σε.. αναζητώ!




Κι έτσι ζωή συ θα μισείς σώματά που στέκονται νωθρά
κομμάτια από πέτρα θαρρείς.. πότε πότε ένα κι ένα χωριστά
και θα απεχθάνομαι τον χρόνο που μπροστά μας θα κυλά..
σε σκοτεινά περάσματα υγρά και σε σύννεφα ψηλά κι αχνά



και θα ναι τα ματια μας γεμάτα βροχής νερά
Είν΄ χαροκόπος μέθυσος κι εχθρός μας, τελικά
Η άβυσσος κι είναι κοντά η άνοιξη δες τα άνθια
που θεριεύουν από μόνα από την αρχή ξανά




Κι ένας κοινός εχθρός κρύβεται πάντα και πίσω διαρκώς
είναι που έρχεται νεκρός την ώρα εκείνη.. που μπορεί
να ΄χεις στ΄αλήθεια κουραστεί απ΄την ζωή μας την μισή
από την όψη την παλιά μας την φθαρτή μα εγώ ΄μικρή




κι εσύ πολύ μεγάλος να κλαίω από την ταραχή
τραγούδι θα σου λέω μεγάλη θαλασσα μου και ολκή
πως μπάταρε το πλοίο ξαφνικά ΄μα σώθηκαν οι ναύτες στη στεριά
κι ένας γλάρος πια μας οδηγεί..



Μέχρι να βρούμε Παράδεισο σωστό άσε απλά εδώ.. να Σου τραγουδώ
εως ότου γίνεις μια βροχή άσε να είμαι μιαν ευχή
ένα καντίλι στοργικό, μια Παναγιά.. που βλέπει στα δυο της μάτια..τον Χριστό! ..


Δεκαπεντασύλλαβος




How much?
How much do you want me to love me
like you I sweetie - you thrash - smile?
You have two words to tell you straight away
rhinestone goes our mouth in front of me let's you see!




But I am not angry at all, but I am not angry at you
with your tricks that you're trembling.. I'm biting..
and I wonder how the two gods fall into your hands
like a black-eyed man in the winter hungry and blind!




And you cast away how two, like human ghosts
Let them be born again and again, and maybe I hate horribly
when I call you, you are standing and ya
to yell "stand" and to you.. look for!




And so life will hate bodies that are standing sluggish
pieces of stone you look like.. when then one and one separately
and I will deviate the time before us will roll..
in dark passages of liquids and in clouds high and faint



and it will be our eyes full of rain-filled waters
He is a drunken dick and our enemy, in the end
The abyss and the spring is close see the flowers
which reap itself from the beginning again




And a common enemy is always and always behind
he is coming to death at that time.. he can
to be tired of half our life
from the perspective of our old perishable but small




and you too great to cry from the agitation
song I will tell you my great sea and full
how the ship suddenly bombed the sailors on the land
and a seagull drives us.



Until we find Paradise right, just leave here... to sing to you
until you become a rain to be a wish
a loving canteen, a Virgin Mary who sees her two eyes.. Christ! ..


15-syllable