En elke dag zoog het een regenboog
zomaar in een teug zo naar binnen, moe,
en wierp haar wonderbaarlijk
aan de nachtzijde der aarde
weer naar buiten, poeh,
het is de stof waar dromen zich uit weven
waarin nimfen en engelen
zich thans nog steeds begeven
en zo een regenboog, als jij die ziet,
verdwijnt de pijn voor een heel klein
moment
en kent een ongekende lach je toe.
Madrason 5 jan 2015
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem