Terwijl mijn hart na al die jaren niet is uitgerust
en ook mijn liefde voor je nog niet uitgeblust
en je ieder hebt getracht te overwinnen
kom je terug en prikkel je mijn diepste zinnen
ik heb geen woorden nodig voor dit groot bedrog
maar toch, maar toch wil ik dolgraag beminnen
je hebt en had de wereld aan je voeten liggen
je bent zeker de koningin van koude wellustelingen
maar ik laat me door het vlees niet in die minne dwingen
veel liever koester ik de onschuld van herinneringen
de schoonheid van vergane glorie, de memorie
dat is nog wat mijn hart vol vreugd doet zingen
dus toe ga heen en poets je weg terug
laat me er mee alleen en ga met rechte rug
-wat mooi kon zijn dat heeft zichzelf verslonden-
opdat je zeggen kunt dat jij in mij
je koning hebt gevonden. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem