De klappen van de zweep
je leert ze kennen en danst voort
als was je onvermurwbaar onverstoord
je eigen gat zo borend, begravend in je jas
en als je nog te snel gaat wordt je as
de brand in eigen hand, de gravitatiewet
de derwish lacht en zingt heel zacht
hij knijpt vrijwillig en zeer grillig
in de rozentak van dit bestaan
en laat zijn Ik-je gaan;
hij knijpt vrijwillig en zeer grillig
in de rozentak van dit bestaan
en laat zijn Ik-je gaan. M
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem