ક્યા સુધી યાદ રાખી શકીશું
આજે હું ચુપજ રહીશ
મન નો ભાર મનમાં જ રાખીશ
મને ખબર નથી હું તેમને કેવી રીતે જોઈ શકીશ
પણ દિલ પર પથ્થર મુકીને વિદાય આપીશ
વલોપાત મન નો જાતેજ અનુભવ્યો છે
'મારું ઘર, મારું ઘર' એમ કહીને મોટો નિસાસો નાખતા
મારા મન ને હચમચાવી ને પૂછતા
'શૂન્ય આકાશ' તરફ જોતા અને પછી ચુપ થઇ જતા।
દરેક માતાઓને ઘડપણ નાં પ્રશ્નો હોયજ
પણ નાની વાત માં ભાવુક થઇ જાય અને કહી દે સહજ
'હશે પ્રભુ ની મરજી ' જેમ જીવાડશે તેમ જીવીશું
ખરા જીવતર ને હવે જીવી જાણીશું।
પૈસા નો વ્યય એમને પસંદ નહોતો
પણ જરૂર હોય ત્યા પાછો પણ નાં પડતો
બધાને કૈંક ને કૈક આપ્યુ જ છે
આપી ને મન ને ઘણુંજ હસતું રાખ્યું છે।
મારી મમ્મી નો એટલો સહેવાસ મને મળ્યો નથી
પણ 'સાસું માં ' એ એનો ખાલીપો થવા દીધો નથી
જ્યાં જ્યાં આશીર્વાદ આપ્યા છે ત્યાં વટવૃક્ષ થયું છે
કોઈપણ જાત ની ખોટ નું પતુજ જાણે કપાઈ ગયું છે।
એવા વહાલસોયા સાસુ માં ને અમે વિદાય આપીશું
શ્રદ્ધા અને માં નાં ફૂલ પણ અર્પણ કરીશું
એક એવી યાદ કે જેને લઈને મન વ્યથિત તો હશેજ
પણ કાળચક્ર નીઆન ને પણ માનવી તો પsશેજ।
આજ પછી એ ચેહરો કદી જોવા નહિ મળે
પેલો લડવાનો લહેકો અને પછી સમાધાન નો સુર સાંભળવા નહિ મળે
દ્દાહ આપી ને છેલ્લી પુરતી તો કરી લઈશું
પણ એમની વ્યથા ને ક્યા સુધી યાદ રાખી શકીશું?
Hasmukh Mehta always in our heart. unforgetabble Unlike · Reply · 1 · 3 mins
આજ પછી એ ચેહરો કદી જોવા નહિ મળે પેલો લડવાનો લહેકો અને પછી સમાધાન નો સુર સાંભળવા નહિ મળે દ્દાહ આપી ને છેલ્લી પુરતી તો કરી લઈશું પણ એમની વ્યથા ને ક્યા સુધી યાદ રાખી શકીશું?
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Rupa Mehta · Friends with Ja Ni Ae and 4 others Beautifully portrait and she will always remain in our hearts. Unlike · Reply · 1 · 3 hrs